میرزاعبداله از زبان استاد مجید درخشانی

 

میرزا عبدالله فرزند علی اکبر فراهانی، نوازنده معروف تار در دربار ناصرالدین شاه که در مکتب عموی خود آقا غلامحسین پرورش یافت. وی به حسن خوی و سخاوتی که در آموختن دانسته ها به شاگردان روا می داشت شهرت زیادی داشت و وارث حقیقی پدر خود بود. او نظام موسیقی دستگاهی را در هفت دستگاه وضع کرد و ردیف برایشان نوشت و این ردیف او بهترین مرجع رسمی موسیقی دستگاهی محسوب می شود و تدریس می گردد.
قسمتی از ردیف دستگاه چهارگاه او را کلنل علی نقی وزیری که مدتی شاگرد او بوده از روی پنجه ی استاد به نت درآورد که تمام یا قسمتی از آن از بین رفته است ولی خوشبختانه چند صفحه ی گرامافون از آثار او مانند: ابوالچپ، نوروز عرب و بیات شیراز ضبط شده است.ردیف میرزا عبدالله را نسبت به ردیف آقا حسینقلی مفصل تر دانسته اند، البته مکررات هم زیاد دارد.از کسانی که شاگرد این استاد بزرگ بودند و هریک مقامی در موسیقی پیدا کردند میتوان شخصیت های زیر را نام برد:
دکتر مهدی صلحی که از شاگردان ممتاز استاد بود که فهرستی از اسامی آهنگ ها یا همان ردیف های او را تدریس کرد و چون جانشین استاد محسوب می شد با سه تار خوب می نواخت که شادروان مهدی قلی هدایت آن را به نت درآورد و صلحی علاوه بر پزشکی، موسیقی هم درس می داد. چنان که حاجی آقا ایرانی مجرد و اسماعیل قهرمانی و مهدی دبیری در آغاز شاگرد او بودند. علی محمد مستوفی و استاد صبا نیز از دیگر شاگردان میرزا عبدالله بودند. دو پسر استاد یعنی جواد و احمد و دو دخترشان یعنی مولود و ملوک، همگی ذوق موسیقی را از پدر به ارث برده بودند. میرزا عبدالله در تعلیم صبر فراوان داشت و آنچه می دانست بی دریغ به مشتاقان موسیقی ایرانی یاد می داد. او در نواختن سه تار مهارت بیشتری داشت. سرانجام استاد ردیف، میرزا عبدالله فراهانی در سال 1297 در حالی که 75 سال از سنش می گذشت جان به جان آفرین تسلیم کرد

دانلود از لینک زیر

 4shared   Mirza Abdollah Majid Derakhshani

mediafire Mirza Abdollah Majid Derakhshani